Pijn en emotie

Week 49

Recentelijk ben ik mij gaan verdiepen in de relatie tussen pijn en emoties. Afgelopen twee jaar heb ik behoorlijk lopen sukkelen met pijn in mijn lichaam. Dat startte twee jaar geleden met een enkelverzwikking. Ik versleet nogal wat hulpverleners, van medici tot aan meer holistisch gerichte therapeuten. Ik maakte vorderingen maar ook merkte ik op dat er steeds meer en vaker pijn ontstond.
In week 43 schreef ik geen blog vanwege uitstralende pijn aan mijn arm. Ineens was die er ook, het zoveelste euvel. Ik voelde mij steeds beperkter worden en ik kreeg angst om te bewegen.

Lange tijd geloofde ik wat alle therapeuten zeiden:

• Je lichaam is door die enkelverzwikking uit balans geraakt
• Je bekken staat scheef
• Je hebt een beschadigde wervel
• Je mag nooit meer je benen kruisen
• Je mag niet meer knielen

Kijk uit, pas op, doe dit niet en dat niet.
DOE EENS RUSTIG AAN.

Het was alsof ik mijn ouders continu in mijn oren hoorde tetteren. (sorry mam en pap, maar jullie hebben mij echt veel te voorzichtig opgevoed). Inmiddels hangen mij deze adviezen aardig de strot uit en ik heb ook geen zin om daar wat meer bedektere woorden voor te gebruiken.

Wat is er gebeurd?
In eerste instantie hoorde ik alle adviezen aan en nam ze ter harte. Wie wil er nu niet herstellen van pijn? Pas drie weken geleden, nog middenin die armpijn, besefte ik dat de pijn niet samenhangt met een wond of breuk (en dus geen medische oorzaak heeft) maar dat het niet anders kan dat deze veroorzaakt wordt door (ingehouden) emoties. De acupuncturist waar ik kom voor mijn arm liet ook al zoiets vallen, ze zei dat mijn relatie met pijn verstoord is geraakt. Ik snapte dat pas toen ik in blogweek 44 mijn huisarts belde om een mogelijke verklaring voor de pijn aan mijn arm te vinden. De huisarts zei dat ik waarschijnlijk een nekhernia had. En let op…. ik mocht voorlopig met mijn arm/ schouder GEEN til-, trek- of duwbewegingen meer maken.

De eerste dagen erna geloofde ik in deze diagnose. Ik wilde zó graag weer een verklaring hebben én van de enorme pijn af. Ik zocht op advies van de huisarts op internet naar informatie over de C8 wervel waar de hernia zou zitten. Ik vond weinig maar ontdekte wel veel informatie over de koppeling pijn en emoties. Zo stuitte ik ook op de term pijneducatie, bedoeld voor mensen met chronische pijnklachten. (Inmiddels schaarde ik mijzelf voor het gemak maar even in die categorie).

Het opende mijn ogen. Rationeel wist ik natuurlijk al heel lang dat de geest en het lichaam met elkaar verbonden zijn. Het was echter toch wel nieuw voor mij dat de hersenen echte serieuze pijn kunnen produceren bij wijze van wake-up call om aan te geven dat er emotioneel iets gaande is dat aandacht nodig heeft.
Met name emoties als angst en boosheid zijn zaken die zich via pijn laten gelden. Deze emoties onderdrukken, is gewoon heel ongezond. Dat klopt, ook dat wist ik. Maar hoe geef je hier dan op een goede manier aandacht aan?
Wat mij eigenlijk direct hielp, was proberen de koppeling te leggen tussen mijn pijn en mijn emoties. Als ik pijn voel opvlammen, sta ik stil en vraag mijzelf af welke emotie zich aandient. Meestal kan ik die dan ook heel goed benoemen zonder dat ik de reden of oorsprong daarvan hoef te onderzoeken. ‘Er is angst, er is woede’. Waarom weet ik niet, het IS er gewoon. Het valt mij ook op dat ik steeds oordelen over die emoties heb. Ik vind het ‘stom, zwak..’ (vul zelf maar in) dat ze er zijn.

Ik ben na deze ontdekking met alle op pijn gerichte zorgverlening gestopt. De juiste weg voor mij nu is meer aandacht hebben voor de relatie tussen mijn geest en lichaam. Ik heb in mijn leven zo lang mijn gevoel ingeslikt, weggestouwd of ben met oogkleppen keihard doorgegaan dat ik nu snap waarom ik met medische of paramedische disciplines mijn pijn niet kan elimineren. De waarheid, de oplossing en de heling liggen in mijzelf.

Als je interesse hebt in de koppeling pijn en emotie, kun je op deze website een heleboel informatie vinden. Je kunt er onder andere een e-book downloaden waarin mooi beschreven wordt hoe de koppeling emoties en pijn werkt. Ik herkende mij in alles wat ik las. Wat ik mede heel mooi vind, is dat de eigenaar van deze website alles gratis aanbiedt. Zij heeft vanuit haar eerdere functie van fysiotherapeut gedegen onderzoek gedaan naar dit onderwerp:
‘Als fysiotherapeut observeerde ik jarenlang de cruciale rol die onderdrukte emoties, spanningen en stress spelen in het veroorzaken en in stand houden van lichamelijke pijn. Deze observaties stimuleerden mij tot het zoeken naar een meer oorzakelijke benadering en behandeling van pijn’.

Uitgangspunten van deze benadering van chronische pijn zijn:

• de (pijn)klachten zijn geneesbaar
• de oorzaak is gelegen in onbewuste en ongewenste emoties
• deze emoties veroorzaken omkeerbare veranderingen in het lichaam met (pijn)klachten tot gevolg

De lezers van dit blog weten dat ik enkel informatie deel waar ik zelf iets aan heb gehad en die ik grondig heb gecheckt. Toen ik uitkwam op deze website, had ik al tientallen websites bezocht en onderzoeken gelezen. Deze persoon baseert zich op die onderzoeken, dus voelt het voor mij goed hiernaar te verwijzen. In ieder geval om mensen die hier ook mee worstelen een ander gezichtspunt te bieden.

Ik ben na het lezen van het e-book meteen weer gaan bewegen. Ook ben ik weer op mijn knieën gaan zitten (onder andere op de zen meditatie-sesshin). Ik ben nog niet helemaal van mijn armpijn af maar het gaat de goede kant op. Ook voor deze nieuwe beweging neem ik de tijd. Iets dat jaren nodig heeft gehad om op te bouwen, is niet binnen een maand verdwenen.

Disclaimer: bij pijnklachten die ik visueel waarneem (als gevolg van verwonding of anderszins waarneembaar) of die verder gaan dan zich af en toe aandienen, schakel ik direct medische hulp in. Ik vertrouw erop dat de lezer dit ook zal doen.