Week 51
Wow, dit is de een na laatste week van mijn schrijfproject Less than 52, waarin ik iedere week schrijf over wat mijn leven waard maakt om te leven. Over anderhalve week is het dan zover, dan word ik 50…
Grappig woord is dat, een na laatste of een-na-laatste, of zoals Rutger Kiezebrink van Onze Taal het in 2011 verwoordde: ‘Een-na-laatste’, dat is typisch zo’n woord dat iets anders betekent dan het líjkt te betekenen. ‘Kijk maar op de een-na-laatste bladzijde van je boek.” Als eersteklasleerling was ik verbaasd toen de juf dat zei: de laatste bladzijde is toch de laatste, daar kan er toch niet nog ‘één na’ komen?
Ik voel ergens een bepaalde urgentie om deze en volgende blogweek knallend af te moeten sluiten. Onzin natuurlijk, het leven loopt zoals het leven loopt, je hebt het merendeels niet voor het kiezen hoe iets eindigt. En wil ik eigenlijk wel afsluiten? Nee. Ik heb echt plezier gekregen in het wekelijkse schrijven. Die bezigheid, deze uiting blijkt voor mij een fijne manier om aandachtig te leven én om mij te verbinden met anderen. Ik heb mijn eigen online speeltuin gecreëerd.
Met dit specifieke project ga ik stoppen. Het had een duidelijk doel: het laatste jaar tot aan mijn vijftigste van waarde laten zijn. Ik zal naast dit blog, ook nog specifiek op dit project reflecteren door middel van een essay op online boeddhistisch platform Bodhi. In dat essay laat ik iemand uit de VS aan het woord die ook online bezig is met ‘A Year To Live‘. Een meditatielerares die ik ken van mijn opleiding tot meditatieleraar bij de Amerikaanse sangha Against The Stream.
Maar met schrijven stop ik niet. Ik heb al wel wat ideeën over hoe ik verder wil gaan na week 52.
Mochten lezers hier ook bepaalde ideëen bij hebben, dan lijkt me dat leuk om te horen. Ik ben wel benieuwd waarom mensen mijn blog lezen, het interessant vinden. Laat het mij weten!
Nog steeds voelt het iedere week wat apart als ik het blogbericht via de mailinglijst verzend. Zolang het bericht ‘alleen maar’ op internet staat, ben ik er eigenlijk helemaal niet mee bezig dat het ook daadwerkelijk gelezen kan worden. Ik had en heb verder weinig doelen met dit blog en daarom heb ik er nog steeds zoveel plezier in. Zojuist heb ik, nerd die ik ben, nog wel even een zoekfunctie op de website geïnstalleerd. Deze helpt mij zelf nu ook bij het opzoeken van zaken waarover ik schreef. Het zou je wellicht verbazen over hoeveel ik daarvan al niet meer echt heel scherp op het netvlies heb.
Hoi Bay,
Toen ik ontdekte dat je met deze blog bezig was, je was al dik over de helft van de 52 weken denk , ben ik hem gaan volgen omdat ik nieuwsgierig was, want ik deed dit jaar voor de 2de keer mee met A last year to live (eerste keer afgerond januari 2020 gemengde groep zen peacemakers in Nederland en Amerika, 2de keer afgerond augustus 2022 een nederlandse groep, dus zit nu al dik in mijn bonustijd.
Tot ziens weer denk in iedergeval bij de Zendo op 2 oktober.
Harte groet,
Ellen
Hi Ellen, wat tof dat je dit ook deed. Dik in je bonustijd…laten we hopen dat die nog even duurt.
Leuk je weer te ontmoeten, laatste bij de sesshin en binnenkort ook weer. Groet, Bay