Week 7
Als je het boeddhisme bestudeert en mediteert volgens een bepaalde structuur, ben je dan boeddhist? Je zou zeggen van wel.
Ik houd echter niet van dat specifieke hokje dus omschrijf ik mijzelf als volgt:
Ik mediteer al heel wat jaren (inzichtsmeditatie/ vipassana), neem deel aan retraites, ben opgeleid meditatiebegeleider en heb ook in die rol vijf jaar lang een wekelijkse meditatie-avond geleid. Veel mensen kennen mij dus in die rol. Dat verklaart meteen waarom ik Stephen Levine’s boek ‘A year to live’ als onderlegger voor dit blog heb gekozen.
In zijn nieuwe boek ‘A year to live’ leert Stephen Levine ons hoe we elk moment, elk uur, elke dag aandachtig kunnen leven – alsof het alles is wat er nog over is. Op zijn sterfbed spoorde Socrates zijn volgelingen aan om het sterven te beoefenen als de hoogste vorm van wijsheid. Levine besloot zelf een heel jaar zo te leven, en nu deelt hij met ons hoe zo’n directheid onze kijk op de wereld radicaal verandert en ons dwingt onze prioriteiten onder de loep te nemen. De meesten van ons doen buitengewoon veel moeite om het feit dat we gaan sterven te negeren, weg te lachen of te ontkennen, maar ons voorbereiden op de dood is een van de meest rationele en lonende handelingen van ons leven. Het is een oefening die ons de mogelijkheid geeft om met onafgemaakte zaken om te gaan en een nieuwe en levendige relatie met het leven aan te gaan. Levine biedt ons een jaar durend programma van intens praktische strategieën en krachtige geleide meditaties om bij dit werk te helpen, zodat wanneer het ultieme moment voor ieder van ons aanbreekt, we niet het gevoel zullen hebben dat het te vroeg is gekomen .
(Vertaling van beschrijving van het boek op Goodreads.com)
Ik heb het boek gelezen en besloten om van dit programma mijn eigen versie van te maken omdat ik dat nu eenmaal graag doe. En daarbij is schrijven één van de dingen is die ik meer wilde gaan doen nu ik bijna 50 word. Een blog bijhouden leek mij daarom een beter idee dan focussen op meditaties. In essentie komt het op precies hetzelfde neer. Aandachtig leven en daarover even aandachtig schrijven vergt motivatie, doorzettingsvermogen en een bereidheid tot reflectie en eventueel veranderen.
In de afgelopen jaren heb ik genoeg ervaring opgedaan om opmerkzaam door het leven te kunnen gaan. Meer boeken hierover lezen wil ik niet meer, ook luister ik niet meer naar meditatieleraren. De basis is opmerkzaam zijn en blijven bij alles wat er in en om je gebeurt. De Boeddha zei zelf dat je niemand zomaar moet geloven of volgen. De bevrijding zit in jezelf. Moedig voorwaarts dus.
Mijzelf voorbereiden op sterven à la Levine wordt in dit jaar een oefening in leven. De 50 bereiken voelt een beetje als sterven voor mij omdat ik daarmee voor mijn gevoel voorgoed mijn jeugd achter mij laat.
Dan pas, denk je misschien? Ja, daar heb ik goede redenen voor. Ik ga een gendertransitie door en dat is een pittig proces. In de afgelopen jaren heb ik daarin een hele zoektocht doorgemaakt waarin ik besefte dat het nu of nooit werd. Ik kon niet anders dan radicaal voor mijzelf kiezen, met als risico dat ik alles zou verliezen wat mij lief is (met als belangrijkste mijn gezin).
Nu ben ik sinds begin oktober 2021 als man out in the open en ik voel mij bevrijd. Een molensteen is van mijn nek gevallen. Tegelijkertijd voelt het alsof ik een soort tweede puberteit doormaak. Gelukkig niet zo heftig als die eerste keer. In mijzelf is die identiteit nooit nieuw geweest maar ik moet wel leren om in de buitenwereld te leven in een andere identiteit. Ook word ik met vragen geconfronteerd: wat is precies mannelijk (of vrouwelijk); hoe ga ik in deze identiteit om met andere mannen en met vrouwen en wat doe ik met verschijnend lichaamshaar? Om maar een paar essentiële vragen te benoemen.
Houd ik van het hokje ‘man’? Niet per se, want hokjes blijven lastig voor mij maar het is wel het hokje waar mijn lichaam in thuis hoort. Al met al een hokje waarbinnen ik mij vrij kan voelen om de kaders naast mij neer te leggen zodat ik mij niet meer bezig hoef te houden met dat hokje. Het hokje dat het voor mij mogelijk maakt om te leven in plaats van overleven.
Terug naar de structuur die ik op dit blog wil aanbrengen: aangezien ik geen boeddhist ben ?, volg ik in dit blog vanaf nu het Achtvoudig Pad zoals de Boeddha dat onderwees. Dat ‘pad’ komt voort uit 4 opvattingen en is opgedeeld in 3 secties. In de volgende blogpost zal ik dit wat meer uiteenzetten en meteen ook toepassen op dit schrijfproject. Ik besluit deze boeddhistische visie aan te houden omdat deze mij overall de beste structuur biedt in het leven.
De structuur is namelijk nog steeds goed toepasbaar op het huidige tijdperk en dat is bijzonder genoeg: de beschrijving van het Achtvoudig pad gaat tenslotte al zo’n 2600 jaar terug.
Leave a Reply