Week 52
‘Ik ben wel toe aan een volledige overgave aan het leven’, uitte ik tegen Dick Verstegen, leraar van Zen Centrum Nijmegen tijdens de zomersesshin in het laatste dagelijks persoonlijk onderhoud dat ik iedere dag met hem had.
Persoonlijk onderhoud of daisan/ dokusan is een besloten ontmoeting tussen student en leraar. Het is een belangrijk element in de zentraining, omdat het de student de mogelijkheid biedt inzicht te tonen door middel van koanstudie, vragen te stellen over het mediteren of andere zaken.
Nu, een maandje verder, aan het eind van dit schrijfproject, zie ik het steeds duidelijker: dat is wat ik te doen heb. Volledige overgave aan mijn leven in het huidige moment.
Ik kreeg gisteren een op dit thema prachtig toepasselijk filmpje doorgestuurd met de titel Transformatie. ‘Kleiner groeien, doet bloeien’ is het thema.
‘De dwangmatige groeigedachte in onze economie is: groter groeien, maar in de plantenwereld is er een moment dat het juist om ‘kleiner groeien’ gaat als voorwaarde om tot bloei te komen’, dat zegt bioloog Willem Beekman, voormalig directeur van de Hortus Botanicus in Amsterdam. Wat kunnen wij van de natuur leren?’ (Je kunt het filmpje aan het einde van deze post bekijken.)
Het filmpje raakte mij behoorlijk, de boodschap, de muziek, de overgave van de spreker aan het onderwerp. Ineens snapte ik ook weer waarom ik nooit heb gewild dat ZinVolledig onbeperkt zou blijven doorgroeien. Het gaat niet om de aantallen mensen die we in ons werk begeleiden. De aandacht, de tijd en de ruimte die we hen geven om te kunnen bloeien, dat is wat telt.
En dat mag ik nu eens een keer met meer overgave op mijzelf gaan toepassen. Steeds opnieuw trap ik zelf ook in die valkuil dat ik denk dat ik meer en beter moet. Ik wil dat niet meer, ik ben gewoon okay. Ik wil mijzelf niet meer moeten bewijzen, niet aan mijzelf, aan niemand. Gerard Joling zou zeggen: ‘Ik heb er de kracht niet meer voor’. 🙂 Beter gebruik ik die kracht om mij de komende 50 jaar te verdiepen in aandacht en het loslaten van vervelende ego-dingetjes zoals stressvolle groei.
Met betrekking op het thema overgave vond ik in het Boeddhistisch Dagblad nog een mooie column van Dick Verstegen. ‘Wie ervaart hoezeer de totale overgave aan het niet-weten de bottomline is van ‘de weg’, kan moeilijk uit de voeten met de maakbaarheidsvraag. Toch is deze paradox belangrijk.’
Eigenlijk zegt Willem Beekman dat ook met zijn ‘kleiner groeien, doet bloeien’.
Maakbaarheid van en overgave aan het leven. Gaat dat eigenlijk niet gewoon over de boeddhistische middenweg? Hoe dan ook, ik ben er klaar voor…
Op woensdag 21 september 2022, nog een paar dagen, word ik dan eindelijk 50 jaar. Ik geef mij er aan over. Daarna volgt nog één afsluitend blog van dit specifieke project. Tot volgende week!
Ik geniet elke keer hoe je het zo mooi verwoord. Soms kruisen zich onze ontdekkinswegen.
Ik had net een podcast gehoord op zen en zo met Dick Verstegen. Ik kon hem nog niet maar nu heb jij het ook over hem. Dat was ook zo Noah Lavine. Op naar de laaste bladzijde van je dagboek
Liefs Karin
Tof om te horen, Karin. Mooi hoe dingen zo samenvallen in ons leven. Super leuk dat je mij bent gaan volgen. Dank je wel. ??