Week 50
Na acht jaar is er geen éénmanszaak meer… Deze week zette ik een grote stap in mijn ondernemerschap. Samen met een collega, inmiddels dus mijn compagnon, richtte ik ZinVolledig BV op.
Het moment bij de notaris ging nogal zakelijk aan mij voorbij. Dat ken ik…ik sta er gewoon als het moet. Daarna kwamen er wel emoties los. Zo ervoer ik trots, maar ook een vorm van rouw. Deze stap heb ik zelf geïnitieerd en ik sta er volkomen achter maar toch zullen sommige zaken anders gaan verlopen. Waar ik eerder alle beslissingen maakte en handtekeningen zette, zal mijn compagnon dat nu ook gaan doen. Daar moet ik aan wennen, net zoals ik dat moest toen ik begon met werk delegeren. In week 24 schreef ik al uitgebreid over mijn weg als ondernemer in zorgland, met alle hobbels en weerstand die ik daarbij voelde.
Uiteindelijk is de hoofdreden voor deze stap een voor mij persoonlijk hele goede: na al die jaren begon de verantwoordelijkheid van een zorgorganisatie zwaarder op mijn schouders te drukken, ten koste van mijn vrije tijd en mijn plezier. Tot begin 2020 deed ik alles in de leiding van het bedrijf nog zelf: cliënt-coach matching, kwaliteitskeurmerk, contacten met gemeenten, aanbestedingen, administratie, personeelsmanagement, strategie, acquisitie, financiën etc. Als ik dat nu zo zie staan, geloof ik dat bijna zelf niet meer. Wat een bak met werk. Trots voel ik als ik zie waartoe het heeft geleid. ZinVolledig is een gezonde onderneming met groeimogelijkheden op de gebieden herstel van indringende levensgebeurtenissen en de niche gendercoaching.
Gendercoaching is in het aanbod opgenomen omdat ik vanuit eigen ervaring heb gezien wat er mist(e) in de zorgketen gender. Er is in die zorgketen voornamelijk aandacht voor de enkele ziekenhuizen en GGZ praktijken die hier daadwerkelijk iets mee kunnen en mogen. Dat is tot nu toe ‘logisch’ omdat psychologen een oordeel moeten vellen over iemands genderbeleving waarna de persoon pas in aanmerking komt voor hormonen en/of operaties. Helaas slibben de wachtlijsten daardoor dicht en is de huidige wachttijd op mensen met gendervraagstukken opgelopen tot drie jaar. Bij mij duurde het ‘slechts’ 1,5 jaar voordat ik opgeroepen werd voor een eerste gesprek.
Er is vanuit allerlei hoeken veel kritiek op deze werkwijze en dat snap ik omdat ik het zelf heb meegemaakt. Ten eerste loopt de spanning bij een persoon op, als die hoort dat die zo lang op een wachtlijst moet staan, terwijl die eindelijk de stap heeft genomen om zich aan te melden. Ten tweede is het verloren tijd als er geen aanbod is om deze personen in die lange wachttijd te ondersteunen waardoor de kans reëel is dat personen extra lijden omdat ze geen hulp krijgen.
Vanuit ZinVolledig bieden we dit nu dus wel aan en daar ben ik trots op. Ik heb ook op dit gebied bewerkstelligd wat ik zelf miste. En zo is dat steeds gegaan met alles in dit bedrijf. Van lijden naar lijderschap, zeg ik wel eens tegen mijzelf. LIJDERSCHAP is een zelfbedachte term die voor mij beschrijft hoe je het lijden in jouw leven kunt meenemen en gebruiken om mee verder te leven en er door te groeien.
Ik heb van het begin af aan gezegd dat ik financieel niet rijk hoef te worden van mijn werk. Wat ik wel steeds belangrijker vind, is mij rijk blijven voelen door de manier waarop de mensen die bij ZinVolledig werken heel veel andere mensen ondersteunen om hun leven op een zo goed mogelijke manier vorm te geven. En daar hoor ik dus zelf, als oprichter, ook bij…
Leave a Reply