‘Zennnn’

‘Zennnn’

Week 24

‘Ik kan jullie horen’…typt de auditor via de chatfunctie van MS Teams in het half uur pauze waarin zij een eindoordeel opstelt over ZinVolledig en waarin ik met twee collega’s napraat over de afgelopen vier uur. We kijken elkaar verschrikt aan, ook al zeiden we niks raars. Eén van onze microfoons staat nog open. Snel zet mijn collega hem uit.

Deze week vond voor de vijfde keer de jaarlijkse kwaliteitsaudit van mijn bedrijf ZinVolledig plaats, waarin we werden ondervraagd over de kwaliteit van ons managementsysteem, het primair proces (begeleiding van cliënten) en onze toekomstvisie gekoppeld aan allerlei risico’s, kansen en doelen.

Als je niet helemaal snapt wat ik hiermee bedoel, never mind…het kost mij zelf al genoeg energie en moeite, maar neem van mij aan dat je hoofd daarna helemaal vol zit.

Dit proces van kwaliteitsbewaking werd verplicht gesteld door de gemeenten waarmee ZinVolledig een contract heeft om mensen te begeleiden via de WMO. Ik voelde vanaf het eerste jaar zeer veel weerstand om zo’n proces aan te gaan omdat het gewoon werd opgelegd. Het gaf mij daarnaast steeds meer het gevoel dat ik stiekem dus toch in het gereguleerde zorgsysteem van Nederland terecht ben gekomen.

Als hulpverlener in loondienst verzoop ik in de talloze protocollen en regels toen ik in loondienst was bij een groot zorgbedrijf hier in de omgeving. Dat was ook de grootste reden om dat bedrijf te verlaten en het zelf te gaan doen. Weerbarstig bleek de praktijk, want eenmaal zelf een zorgorganisatie gestart, ontkwam ik niet aan de wet- en regelgeving die daarbij hoort.

Afgelopen maanden heb ik, zoals ieder jaar in voorbereiding op deze audit, weer eens stevig geworsteld met mijn gevoel over het complex en vaak onlogische zorgsysteem in Nederland. Mijn managementassistent die nu twee jaar met mij werkt kon zelfs al benoemen dat ik regelmatig (…) een motivatiedip ervaar om dit werk en mijn bedrijf op deze manier te moeten continueren.

Wel ging ik deze audit voor het eerst in die vijf jaar met vertrouwen tegemoet. Juist omdat mijn twee collega’s er bij waren. Eindelijk had ik besloten om het niet in mijn eentje te doen. Is dat nou zo’n belangrijk nieuws om te benoemen in je blog, Bay?, vraag je je misschien af.

Ja toch wel, want tot op heden bleek bij mij onbewust een gevoel te bestaan dat ik het bedrijf alleen moet dragen. In het overleg met mijn twee collega’s ter voorbereiding op de audit ontdekte ik dat.
Ik hield de controle ondanks heel veel delegeren in de afgelopen jaren toch nog wel (te) stevig in handen omdat ik onbewust uitging van de gedachte dat als een collega weggaat, ik het allemaal weer zelf moet doen. Met als idee dat als ik over alles controle houd, mij dat de minste inspanning zou kosten als het ooit eenmaal zover is.

Het was nogal een openbaring om daar tijdens dat gesprek achter te komen, het emotioneerde mij ook omdat ik besefte dat dit de grootste reden is waarom ik mij zo aversief opstelde tegen veranderende bewegingen in het domein waarin ik mij met mijn bedrijf bevind. En niet geheel onbelangrijk: het is zeer vermoeiend om overal ‘bovenop’ te zitten en het strookt niet met mijn visie dat een blije medewerker die kan doen waar ‘ie goed in is, zorgt voor een tevreden klant.

In hart en nieren blijf ik een punkrocker, ik doe alles het liefst zelf en op een manier die bij mij past, maar daarmee alleen kom je er helaas niet in het leven. Leren surfen op mijn gevoelens van weerstand en de controle nog meer loslaten zijn processen dus die ik vanaf nu nog wat meer mag gaan toepassen, wil ik uiteindelijk niet zelf mijn grootste obstakel blijken in mijn tot nu toe goedlopende ondernemerschap.

Uiteindelijk kijk ik met een tevreden gevoel terug op deze audit bijeenkomst. Ik hoorde dat de opmerkingen van de auditor echt hout sneden en waardevol waren en daarnaast gaf ze ons ook nog talloze complimenten. Ook hoorde ik van één van mijn collega’s dat zo’n certificaat van kwaliteit eigenlijk gewoon aangeeft dat ik het als ondernemer en ‘leider’ van de onderneming ook goed doe.

Toen ik mij in 2014 inschreef in de Kamer van Koophandel dacht ik niet aan de toekomst en niet aan 2022 waarin ik nog steeds bezig zou zijn met het doorontwikkelen van mijn gevoel en ambitie om het ‘anders en beter te gaan doen’. Soms vergeet ik om een beetje trots op mezelf te zijn dat ik hier nu sta en dat ik samen met de andere coaches jaarlijks zoveel mensen kan helpen met dat waarmee ze geholpen willen worden. Dat ik het audit proces met nieuwe ogen kan bekijken, zie ik ook wel een beetje als de vrucht van mijn meditatieve beoefening, ik voel weer een ‘ondernemer-beginner’s mind’. En dat voelt opwindend en creatief.

‘What is beginner’s mind? It’s dropping our expectations and preconceived ideas about something, and seeing things with an open mind, fresh eyes, just like a beginner. If you’ve ever learned something new, you can remember what that’s like: you’re probably confused, because you don’t know how to do whatever you’re learning, but you’re also looking at everything as if it’s brand new, perhaps with curiosity and wonder. That’s beginner’s mind.‘

Bron: https://zenhabits.net/beginner/

Saillant detail parallel lopend aan deze ontdekking is dat ik toch weer begonnen ben met mediteren in een groep, ditmaal in een ZEN groep! Ik ben expres begonnen in de starterscursus, omdat de beoefening van zen veel meer rituelen en gebruiken heeft dan de boeddhistische traditie (Thaise woudmonniken traditie, vipassana) waar ik in geschoold en getraind ben en van waaruit ik ook lesgeef.

Ik vind het een mooie oefening om mijzelf met beginner’s mind te laten opgaan in deze groep, terwijl ik al zoveel ervaring heb met meditatie en ook met het begeleiden van meditatie. Beginner’s mind voelt voor mij nu en hier vrij en zonder ambitie.

De zendo zit bij mij in de buurt wat mij ook nog eens motiveert om in de avond na een lange dag gevuld met werk en kinderen toch nog even de deur uit te gaan.