‘Door de hokjes heen…’

Week 33

Eerder in dit blog schreef ik dat ik weer bij een sangha (groep) ben gaan mediteren. Ditmaal bij Zen Centrum Nijmegen, een sangha in de zen traditie. Mijn behoefte aan community is in de afgelopen maanden groter geworden. Ik wijt dat aan de lange, toch wat eenzaam aanvoelende periode van covid-19 maar ook aan de tijd die ik nodig had voor het verwerken van de afsluiting van de periode bij de (inmiddels in 2018 opgeheven) sangha van Against the Stream (USA). Daarnaast stopte ik in 2019 met lesgeven in mijn eigen meditatiegroep Insight Revolution vanwege het starten van mijn gezin. Een bewuste keuze waar ik geen spijt van heb gehad.

De twee leraren van sangha Zen Centrum Nijmegen, Dick Verstegen en Misha Belien, vroegen mij onlangs om leraar te worden binnen deze sangha. Hier werd ik door verrast. Na een paar dagen nadenken en voelen of mij dit zou passen, heb ik toegezegd. Ik voel veel openheid en vertrouwen vanuit hen naar mij maar ook vanuit mij naar hen en dat vormt de basis voor een mooie samenwerking.

Tegelijkertijd met het verschijnen van dit blog, komt ook de nieuwsbrief van Zen Centrum Nijmegen uit. In deze nieuwsbrief word ik in een filmpje door zenleraar Dick Verstegen geïntroduceerd als nieuwe leraar. Dat filmpje kun je onderaan dit bericht bekijken.

In september van dit jaar 2022, precies de maand waarin ik 50 jaar word, start ik met het begeleiden van een zogenaamde ‘doorgaande’ groep, op de donderdagavond. Dat vindt plaats op de fantastisch mooie, nieuwe locatie van De Zendo op museumpark Orientalis in Nijmegen. Het zal weer even wennen zijn om de meditatiebeoefening van anderen te mogen faciliteren maar ik heb er heel veel zin in. 

Aankomend weekend ga ik sinds jaren weer eens op stilte retraite (sesshin). Nu dus met Zen Centrum Nijmegen waar ik mede zal assisteren in het programma. Ik kijk er naar uit, met name ook omdat ik zelf de ruimte voel om dat weer te kunnen doen. Ik kan mijn gezin met een gerust hart ‘alleen’ laten nu mijn jongste niet meer zo ‘piep’ is. Zij redden zich echt wel zonder mij.

Mooi vond ik wat een vriend tegen mij zei toen ik hem al dit nieuws vertelde:
‘Dit past gewoon zo goed bij jou, het is logisch dat je daar steeds weer bij terugkomt’.