Podcast

Week 45

Ik ben een weekje weg, in dezelfde plaats bij de kust als vorig jaar rond deze tijd. Mijn moeder was toen net dood. Echt ontspannen lukte niet. ‘Wat een rot-vakantie’, verzuchtte ik destijds af en toe. Natuurlijk was dat het niet. Ik voelde mij verdrietig maar ook gefrustreerd omdat de verdeeldheid tussen de leden in het gezin toenam door het vertrek van mijn moeder. Ik moest mijn plaats in het familiesysteem opnieuw vinden omdat ik ontdekte dat ik mij, als oudste kind, behoorlijk met mijn moeder had geïdentificeerd. Toen zij overleed, voelde het alsof mijn positie in het gezin ook werd uitgewist. In die vakantie besefte ik dat ik gewoon weer ‘kind’ kon zijn, alleen nu van een overleden moeder.

Sinds mijn essay Hokjesverhuizer is gepubliceerd, realiseer ik mij des te meer dat ik continu van hokje wissel. Het zijn een soort tijdelijke verblijfplaatsen van mijn ego omdat ik waarde hecht aan een positie in een bepaald moment. Datzelfde zie ik bij iedereen om mij heen gebeuren. Eigenlijk staat het woord mens synoniem aan hokjeverhuizer. Niemand is voorbestemd om zo lang mogelijk op een zelfde bestemming in het leven te zijn.

Zoals meditatieleraar Doshin Houtman in haar reactie op mijn essay het mooi verwoordde:
‘Het is best goed fladderen tussen hokjes in het leven, zolang de deurtjes maar open blijven.’

Vorige week kondigde ik aan dat ik wil onderzoeken of ik het een meerwaarde vind om naast mijn blog ook iets met audio te gaan doen. Het maken van audio intrigeert mij al mijn hele leven. Niet voor niks speelde ik 15 jaar basgitaar in een band en was ik daarna nog jaren roadie bij een andere band. Het lijkt me een mooi idee om mijn blogs wat inclusiever bereikbaar te maken door te faciliteren dat deze ook beluisterd kunnen worden. Ik gun mijzelf daarin wederom alle vrijheid om te experimenteren en te leren, want ook dit initiatief is een manier om af te rekenen met mijn perfectionisme. Waar dit experiment mij heen brengt, weet ik niet. Ik zie het vanzelf wel weer als ik onderweg ben.

Nu nog een naam….
Een collega attendeerde mij erop dat ik goed ben in het beschrijven en doorleven van transities (joh, meen je dat nou?… 😉 ) waardoor andere mensen zich ook uitgenodigd voelen om hun transities in het leven te delen. Mijn essay Hokjesverhuizer trapt daarom af als de eerste aflevering van de gelijknamige podcast Hokjesverhuizer.

Volg via deze link de PODCAST HOKJESVERHUIZER en voel je vrij om te reageren! 🙂