Week 30
We gingen een weekendje weg met het gezin. Ik moest er toch even aan wennen. Dat het weer kan en dat alles weer open is, zonder mondkapjes. Gewoon zoals het vroeger, pre-corona, ook was. Ik keek er dus naar uit. Landal Drenthe, daar kwamen we.
Vier onbezorgde dagen gevuld met zwemmen, spelen, eten en gezellig wat met elkaar drinken. De kinderen genoten en dat deed ik dus automatisch ook. Zo simpel werkt dat als je een ouder bent. Wat ik vroeger, als kinderloos persoon, verschrikkelijk vond (animatieteam, een zwembad vol met gillende kleuters) kan ik nu prima verteren. Het mooiste aan deze oor-verdovende activiteiten is het plezier dat van de gezichten van je kinderen afspat. Daar kan geen irritatie over prikkelgevoeligheid tegenop.
Voordeel van zo’n klein tijdje weg is ook dat je jezelf meer gelegenheid geeft om met elkaar dieper door te praten over dat wat je belangrijk vindt in het leven.
Eén van de dingen die opviel, was dat een huisje van Landal een stukje kleiner is dan een gemiddelde ééngezinswoning maar ook minder gevuld met spullen.
Guilty! Ik had zeker voor mijn gevoel een ‘shitload’ aan spullen ingepakt, ik heb toch twee kleine kinderen, maar uiteindelijk paste alles prima in onze niet eens zo enorme auto.
Ik voelde in dat huisje vrijheid doordat ik mij minder druk maakte om spullen. Bezit veroorzaakt lijden. Je bent stiekem toch best vaak bezig met wat er met je spullen moet gebeuren: reparaties, spullen vervangen, spullen uitzoeken, erover nadenken wat je wanneer kunt gaan kopen of repareren. Terwijl je an sich met veel minder toekunt zonder enige levensvreugde in te boeten. En als je op je sterfbed ligt en op je leven terugkijkt, denk je ook echt niet als eerste aan alle vreugde die een iPhone je gaf.
Er bestaat een beweging genaamd ‘minimalisme’ waarin primair gefocust wordt op de waarde van je leven in plaats van de waarde van de spullen in je leven. Mensen vullen die levensstijl allemaal net even anders in maar het gaat in de basis altijd over zo min mogelijk spullen hebben, geen impulsaankopen doen, duurzame spullen aanschaffen, digitaal minimaliseren en in plaats daarvan veel echte verbinding maken en voelen met anderen, zowel zakelijk als privé.
Ik voel veel bij deze manier van leven, ook omdat dit blog gaat over wat mijn leven de moeite waard maakt. Zo mestte ik in de afgelopen maanden al mijn kledingkast uit en verkocht een aantal items daarvan via de Vinted-app. Toen ik dat deed, zag ik pas goed hoeveel geld ik in de afgelopen jaren heb besteed aan kleding die ik niet veel of helemaal niet droeg. En die kleding ging natuurlijk voor veel minder geld weg dan dat ik er aan had uitgegeven. Nu heb ik overigens geen hele lege kast want ik heb er duurzame kleding voor teruggekocht. Weliswaar ook duurder in aanschaf maar van betere kwaliteit én gemaakt via eerlijke productieprocessen.
Is minimalisme dan een levensstijl die hoort bij de beter bedeelden in de maatschappij? Soms ben ik geneigd dat te denken. Duurzaam leven, duurzamer keuzes maken, gaat vaak gepaard met meer geld uit moeten geven. Wat ik daarbij opmerk, is dat ik nu wel 10x beter en langer aandenk voordat ik iets koop. Het item moet echt waarde toevoegen aan mijn leven, geen lijden.
Minimalisme past natuurlijk ook goed binnen een boeddhistisch geïnspireerde / geëngageerde levensstijl. De twee hebben met elkaar te maken doordat beiden uitgaan van het niet (of zo min mogelijk) gehecht raken aan spullen en gedragingen (en ook niet aan gedachten en emoties over die spullen en gedragingen).
Wat ik doe is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar toch probeer ik te doen wat in mijn vermogen ligt om bij te dragen aan het verlengen van de toekomst van de aarde. Naast dat ik het verbruik van elektriciteit en gas in de gaten houd, een auto de deur uit heb gedaan en voor onze kinderen met vrienden een circulair kinderkledingsysteem heb opgezet, kocht ik onlangs ook een aantal bomen in het nieuw aan te leggen Ooijbos, vlakbij Nijmegen. Binnenkort verschijnt er over dat bos een reportage van mijn hand op online boeddhistisch platform Bodhi.
Al met al een vruchtbaar weekendje weg met genoeg inspiratie om meer duurzame aanpassingen te kunnen maken in mijn levensstijl.
(Ik heb in dit blog geen links gezet naar websites over minimalisme omdat ik personen of websites uit deze beweging niet wil promoten, daar moet iedereen zelf een beslissing in maken.)
Joos Gesthuizen
Zo leuk om wekelijks je blog te lezen, zo jij. Zal het missen als je jarig bent geweest. 😉
lessthan52
Hey Joos. Dank je! Wie weet wat de toekomst brengt! Leuk dat je leest. ???
Marianne
Wat mooi geschreven weer en wat leuk te lezen hoe je nadenkt over ont-spullen. Enige jaren geleden zelf ook mee gestart en het geeft meer rust merk ik. Het niet meer zo nodig ‘hoeven’ en het geeft ook blijdschap om dingen weg te geven. Zo loop ik nog regelmatig naar de buurtbieb om wat boeken weg te brengen. Het inzicht dat iets meer waarde krijgt als je het deelt is geluk.
lessthan52
Precies dat inderdaad. Tof dat je je erin herkent. ???