Week 5
Deze blogpost begin ik vanuit niets want al mijn ideeën van de afgelopen week zijn verdwenen. Ik herinner mij ze niet eens meer. Dus gewoon maar schrijven. Letters, woorden, zinnen, in ieder geval beginnen.
Ik faciliteerde in 2015, na de oprichting van mijn bedrijf ZinVolledig, online thema gesprekken tussen mensen in een privé omgeving. Ik praatte met hen onder andere over wat hun leven zin gaf, wat ze wilden veranderen of juist niet. Ik stopte na een tijdje omdat ik DACHT dat mensen dit stom zouden vinden.
Zes jaar later werd Clubhouse, a new type of social network based on voice—where people around the world come together to talk, listen and learn from each other in real-time, gelanceerd. Helaas niet door mij.
Ik schrijf al mijn hele leven. Als ik ‘Notities’, een favoriete app op mijn mobiele telefoon, door scroll, zie ik honderden beginnetjes van artikels, blogposts, songteksten en gedichten.
En daartussen ook heel wat innovatieve en goede uitgewerkte business ideeën, waarvan ik nu soms nog denk ‘was ik maar gewoon begonnen, nu is iemand anders ermee aan de haal gegaan’.
Onzin natuurlijk want niemand wist van mijn ideeën maar het voelt dan wel zo.
Dit schrijfproject ‘Less than 52’ gaat over mijn zoektocht naar de waarde in mijn leven. Dingen uitproberen die ik nog nooit heb gedaan, spannend of moeilijk vind. Dingen achterlaten die mij eigenlijk niet meer dienen. Dingen continueren die goed voor mij zijn. Maar ook minder streven en minder moeten in dat wat ik doe.
Over dit idee sprak ik een tijdje geleden met mijn overbuurvrouw. Zij raadde mij aan het klein te houden maar wel te beginnen. Om te schrijven over de dagelijkse dingen en wat ze betekenen voor mij.
‘Wat saai’, dacht ik toen. ‘Dat doe ik puur voor mijzelf en niet met als motivatie om de wereld te willen verbeteren. Wat voor waarde heeft dat nou?’
Mijn hoofd laat mij steeds opnieuw geloven dat de dingen die ik doe niets toevoegen. Dus ook niet voor mijzelf…
‘Ik begin gewoon’, dacht ik vandaag. En na het schrijven van al deze voorgaande woorden kom ik tot de conclusie dat ’beginnen’ eigenlijk een hele compassie-volle actie is.
Ik gaf mijzelf en mijn creativiteit ongecensureerde ruimte en dus ben ik door deze blogpost een waardevolle ervaring rijker.
Daarmee benader ik mijzelf al met veel meer vriendelijkheid dan vijf weken geleden, toen ik startte met schrijven.
Leave a Reply